Spuszczel pospolity (Hylotrupes bajulus) - Naturalnym siedliskiem tego gatunku jest obszar Gór Atlasu, w Polsce nie występuje w środowisku naturalnym.
Występowanie:
Chrząszcze te preferują miękkie drewno drzew. Upodobał sobie ciepłe i nasłonecznione miejsca takie jak: dachy i strychy. Atakuje przede wszystkim domy drewniane starsze niż 10 lat. Uszkadza również w budowlach drewnianych bale i strychy, ogrodzenia, słupy trakcji elektrycznej, pale portowe i mostowe. W jednym elemencie drewnianym szkodnik może żerować przez wiele lat.
Budowa:
Szkodnik ma od 7-25 mm długości. Jego ciało jest w kolorze czarnym lub ciemnobrunatnym, pokryte szarymi, krótkimi, gęstymi, włoskami, z widocznym wyraźnym spłaszczeniem. Górna strona tułowia posiada dwa czarne, wytarte guzy. Na pokrywach skrzydeł znajdują się charakterystyczne, podwójne przypominające przepaski plamy o nieregularnym kształcie z jaśniejszych włosków.
Spuszczel pospolity wykazuje dymorfizm płciowy: samce są mniejsze od samic i mają dłuższe czułki. Dodatkowo samica posiada szpiczaste zakończenie odwłoka, wystające spod pokryw skrzydeł. Rozwój larw, które doskonale trawią celulozę, ma miejsce w części bielastej drewna o wilgotności 10-20%. Wylot dorosłych chrząszczy przypada na okres od połowy czerwca do sierpnia, szczególnie popołudniową porą. W pomieszczeniach ogrzewanych rozwój może trwać nawet cały rok. Samice składają po 170 jaj na głębokość 2-3 cm w ciągu 5 dni, w szczeliny pomiędzy dwa elementy. Po 9 dniach od złożenia jaj wylegają się larwy, które wgryzają się w drewno, początkowo dość płytko - na głębokość 1 mm, ponieważ w wyniku suszenia substancje odżywcze kumulują się przy powierzchni drewna. Tworzące się w ten sposób kanały powierzchniowe wyglądają jak jasne smugi. Larwy giną, gdy wilgotność drewna spanie poniżej 10%. Całe stadium larwalne może trwać od 2 do 10 lat, najczęściej jednak trwa od 3-6. Średnie i starsze pokolenia larwalne drążą labirynty i komo mory na głębokości 1-2 mm. Najstarsze wygryzają tunel o średnicy 6 mm, który kształtem przypomina spłaszczony owal. Takie żerowisko wypełnione jest mączką drzewną i odchodami. Co ciekawe Larwy wydzielają feromony do trocin. Ich niskie stężenie wabi samice do złożenia jaj, a wysokie (nagromadzenie wielu larw) odstrasza zapłodnione samice.