Kołatek uparty (Anobium pertinax) - Gatunek bardzo pospolity w Polsce. W lesie gdzie występuje pierwotnie nie czyni zbyt poważnych szkód, ale często w budynkach, gdzie preferuje przerobione drewno z drzew iglastych. Rzadziej żeruje w drewnie drzew liściastych. Głowna ochrona budynków przed tym gatunkiem szkodliwym powinna polegać na nie dopuszczeniu lub usuwaniu zawilgoceń i zagrzybienia. Kołatek uparty nie atakuje drewna o wilgotności poniżej 20%.
Okres lęgowy:
Od końca kwietnia do czerwca pojawiają się samce i samice. Po zapłodnieniu samica składa jaja w szpary drewna zawilgoconego i zagrzybiałego lub na ściankach starych żerowisk. Kołatek uparty wybiera głownie drewniane elementy znajdujące się w dolnych partiach budynku. Przede wszystkim na elementach drewnianych znajdujących się w piwnicach, podłogach i legarach. Po wylęgu larwy rozpoczynają żer.
Żerowiska powstałe w wyniku ich aktywności podobne są do tych wygryzanych przez do kołatka domowego. Szerokość powstałych chodników osiąga do 3 mm i wypełnione są one spłaszczonymi grudkami odchodów i mączką drzewną Ostatnie stadium larwalne buduje komorę poczwarkową o długości 4-10 mm. Umieszczona jest ona prostopadle do powierzchni drewna. Proces przepoczwarczenia zachodzi w lecie, ale chrząszcze zimują w drewnie do wiosny następnego roku.