Kołatek domowy (Anobium punctatum) - najpospolitszy szkodnik zarówno drewna miękkiego i twardego o wilgotności 10-15%. Nie bytuje on w pomieszczeniach z centralnym ogrzewaniem, ponieważ jest tam dla niego za sucho. Występuje w drewnie wolnym od grzybów. Gatunek ten preferuje wilgotne drewno oraz niższe temperatury otoczenia niż spuszczel, dlatego rzadko obydwa gatunki żerują w jednym materiale. Jest groźnym szkodnikiem, którego larwy żerują w nawet bardzo starym kilkusetletnim drewnie drzew iglastych i liściastych. Kilka pokoleń kołatków domowych może całkowicie zniszczyć meble i różne konstrukcje budowlane. Najbardziej lubią miejsca chłodne i wilgotne jak piwnice, nie tolerują natomiast takich suchych miejsc jak strychy i pomieszczenia z centralnym ogrzewaniem.
Za najskuteczniejszy sposób zabezpieczenia przed kołatkiem domowym uważa się nasycenie drewna środkami owado- i grzybobójczymi o długotrwałym działaniu. Natomiast wyroby już zasiedlone mogą być dezynsekowane metodą termiczną lub sposobami chemicznymi.
Występowanie:
Występuje w całej Europie, skąd został zawleczony do Australii, Afryki Południowej, Nowej Zelandii i Ameryki Północnej. Najpospolitszy kołatek w Polsce.
Okres lęgowy:
Samica składa od 15 do 30 jaj w ciągu 5-10 dni. Mniej więcej po 4-6 tyg. wylęgają się z jaj larwy. Im wyższa wilgotność tym wylęg następuje szybciej. Larwy z posiadają charakterystyczne „rozdęte” segmenty tułowia. Gdy są niepokojone, udają martwe. Ich odchody przypominają konsystencją i barwą piasek. Starsze stadia larwalne wygryzają tunel ku powierzchni tworząc tzw. komorę poczwarkową. Ma to na celu ułatwienie dorosłemu osobnikowi wydostanie się na zewnątrz w celu odbycia lotu godowego. Stadium poczwarki trwa od 2 do 8 tyg. Po przepoczwarczeniu osobniki łączą się w pary. Termin rójki przypada na okres od kwietnia do sierpnia. Osobniki dorosłe żyją 30 dni. Zapłodniona samica wybiera dogodne miejsce do złożenia jaj. Są to najczęściej: kanały wyjściowe, rysy oraz szpary w drewnie.